Φέτος στις διακοπές μου είχα την τύχη πέρα από την ηρεμία και την χαλάρωση να συναντήσω και έναν άνθρωπο που λάτρευε τη Γιόγκα. Πως τον ανακάλυψα; Ακριβώς μπροστά μου βλέπω έναν άντρα να διαβάζει βιβλίο σε στάση οκλαδόν με πλάτη ίσια. Μου έκανε εντύπωση η σωστή θέση σώματος και άρχισα να τον παρακολουθώ. Μετά από λίγο άφησε το βιβλίο και ξεκίνησε να εξτελεί ασκήσεις Hatha Yoga. Ετσι ξεκινήσαμε να μιλάμε και να εκτελούμε μαζί ασκήσεις. Τον ρώτησα πως ξεκίνησε να κάνει γιόγκα και μου είπε όλη την ιστορία την οποία την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ κοντινή προς εμένα.
γράφει ο Στάθης Ανθόπουλος
Η πρώτη μου επαφή με τη Γιόγκα ήταν σε ηλικία 15 χρόνων, μέσα από ένα βιβλίο. Στο εξώφυλλο είχε έναν Ινδό άνδρα με κλειστά μάτια, καθισμένο σταυροπόδι, στη στάση του Λωτου. Είχε μια έκφραση γαλήνης και αυτοπεποίθησης και ένα λεπτό αλλά δυνατό κορμί. Διάβασα το βιβλίο και εντυπωσιάστηκα από τη χάρη και το δυναμισμό των ασκήσεων καθώς και από τις θετικές τους επιδράσεις στη σωματική και ψυχολογική υγεία.
Εκείνο τον καιρό προετοιμαζόμουν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Την ίδια περίοδο οι γονείς μου ειχαν αποφασίσει να χωρίσουν. Ήμουν ιδιαίτερα αγχωμένος από την όλη κατάσταση και συνειδητοποίησα ότι μισή ώρα Γιογκα την ημέρα μου επέτρεπε να χαλαρώνω. Επίσης μου προσέφερε πνευματική διαύγεια και αυξημένη ικανότητα συγκέντρωσης. Η μητέρα ενός παιδικού μου φίλου που είναι δασκάλα της Γιογκα μου πρότεινε να παρακολουθήσω μερικά σεμινάρια και να πάρω ‘Σαντάνα’, ένα πρόγραμμα Γιογκα ειδικά διαμορφωμένο για μένα, το οποίο περιλάμβανε σωματικές στάσεις, αναπνευστικες ασκήσεις και διαλογισμό. Αυτό με βοήθησε στην εξέλιξη μου ως Γιόγκι, επιτρέποντας μου να εμβαθύνω στις διάφορες πρακτικές.
Ωστόσο μου πήρε μερικά χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσω ποιο ήταν για μένα το σημαντικότερο όφελος από την ενασχόλησή μου με τη Γιογκα. Όντας θύμα έντονης και διαρκούς σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης ως παιδί, είχα αποκοπεί σε μεγάλο βαθμό από το σωματικό και συναισθηματικό μου βίωμα, προκειμένου να διαχειριστώ τον πόνο και να αρνηθώ την εμπειρία ότι ήμουν υπό συνεχή απειλή από τους ίδιους ανθρώπους που υποτίθεται ότι έπρεπε να με προστατεύουν και να με αγαπούν. Με αυτό τον τρόπο βέβαια δεν αντιμετώπιζα αυτό καθεαυτό το πρόβλημα της κακοποίησης και έτσι πίσω από το προσωπείο του καλού και ήσυχου παιδιού βίωνα μεγάλη ένταση και άγχος, που εκφραζόταν μέσω διαφόρων ψυχοσωματικών συμπτωμάτων.
Η Γιόγκα (και αργότερα η θεραπεία) απάλυνε κάποια από αυτή την ένταση και μου επέτρεπε να βιώσω το σώμα μου ξανά ως πηγή ευχαρίστησης. Με βοήθησε σιγά σιγά να συνειδητοποιήσω ότι το να νιώθω σε σωματικό επίπεδο είναι ασφαλές και ανώδυνο.
Σήμερα η Γιόγκα εξακολουθεί να αποτελεί για μένα εξαιρετική μέθοδο πρόσβασης στο σωματικό και συναισθηματικό μου βίωμα, πράγμα απαραίτητο στη δουλειά μου ως ψυχοθεραπευτή, στις διαπροσωπικές μου σχέσεις, στη λήψη αποφάσεων και γενικά στην άντληση ικανοποίησης από τη ζωή.
Η λέξη ‘Γιόγκα’ έχει πάρει τις ερμηνείες ‘ σταθεροποίηση του νου’ η ‘ένωση’, και οι δυο από τις οποίες αποδείχθηκαν ακριβείς για μένα. Η Γιόγκα με βοήθησε να μην αποδιοργανωθώ ψυχολογικά σε περιόδους κακοποίησης και έντονου άγχους και να βελτιώσω την επαφή μου με το σώμα, την ψυχή και τον κόσμο γύρω μου.
http://www.stathianthopoulos.co.uk/blog_files/why-i-practise-yoga.html