Ερωτήσεις γονέων για τα παιδιά τους σε σχέση με τον αθλητισμό

Ερωτήσεις γονέων για τα παιδιά τους σε σχέση με τον αθλητισμό

Ερωτήσεις γονέων για τα παιδιά τους σε σχέση με τον αθλητισμό

Καθημερινά δέχομαι από διάφορους γονείς σχόλια και απορίες όσο αφορά τα παιδιά τους στον τομέα του αθλητισμού. Προσπάθησα να πάρω όλες τις ερωτήσεις σας και να δώσω απαντήσεις σε γενικό πλάνο έτσι ώστε να καλύψω περισσότερους γονείς.
1) Πότε πρέπει να ξεκινήσει να ασχοληθεί το παιδί μου με κάποιο άθλημα;
2) Σε ποιο άθλημα να στείλω το παιδί μου;
3) Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με περισσότερα από ένα αθλήματα;
4) Πότε πρέπει να ξεκινήσει κάποιος να ασχοληθεί με τα βάρη;
5) Πόσες φορές προπόνηση πρέπει να κάνει το παιδί μου την εβδομάδα;
6) Εγώ πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να γίνει καλύτερο στο άθλημα που ασχολείται;
Και πλήθος άλλων παρόμοιων ερωτήσεων βασανίζουν τους γονείς καθημερινά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Τα πλεονεκτήματα του αθλητισμού:
Αμέτρητα είναι τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από την ενασχόληση κάποιου με τον αθλητισμό όπως η κοινωνικοποίηση, η ανάπτυξη υγιούς φιλίας, η πειθαρχία, ο αυτοέλεγχος, η ανάπτυξη της συγκέντρωσης, η ομαδικότητα, η εκτίμηση, η διατήρηση της βελτίωσης της υγείας του, η ανάπτυξη των φυσικών ικανοτήτων της αντοχής, δύναμης, ταχύτητας, ευλυγισίας, ευκαμψίας ανάλογα με το άθλημα που ασχολείται η καταπολέμηση της παχυσαρκίας, η υιοθέτηση υγιεινού τρόπου ζωής, διατροφικών συνηθειών και πολλά άλλα.
Πιθανά μειονεκτήματα του αθλητισμού:
Σαφώς, υπάρχουν και μειονεκτήματα τα οποία όμως απορρέουν κυρίως λόγω των κακών επιλογών.  Αυτές μπορεί να είναι: α) το περιβάλλον και τα άτομα που βρίσκονται στο χώρο της προπόνησης, β) ο εκπαιδευτής, γ) η διοίκηση του σωματείου, δ) ο κίνδυνος τραυματισμών εάν ο χώρος προπόνησης δεν πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές υλικοτεχνικής υποδομής καθώς και από λανθασμένες επιβαρύνσεις κατά την διάρκεια των προπονήσεων, ε) η υγεία του ατόμου εάν ο χώρος προπόνησης δεν πληροί τις απαραίτητες προδιαγραφές υγιεινής, στ) η λήψη διεγερτικών και απαγορευμένων ουσιών (ντόπινγκ) κλπ.

Ας έλθουμε τώρα στο πρώτο ερώτημα:
1) Πότε πρέπει κάποιος να ασχοληθεί με ένα άθλημα;

Δεν υπάρχει μαγική ηλικία που ισχύει για όλους και για όλα τα αθλήματα.  Υπάρχουν όμως κάποια στάνταρ που ισχύουν ανάλογα με το άθλημα που θέλει να ασχοληθεί το παιδί. Ένας βασικός παράγοντας είναι η επιβάρυνση που δέχεται ένα παιδί στο άθλημα που ασχολείται.  Κάποια αθλήματα είναι πολύ πιο κουραστικά από κάποια άλλα και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όχι μόνο πότε θα ξεκινήσει η ενασχόληση αλλά και στις δόσεις της προπόνησης (ημέρες, ώρες κ.λ.π).

2) Σε ποιο άθλημα να στείλω το παιδί μου;
Δεν υπάρχει άθλημα καλό και άθλημα κακό.  Υπάρχουν αθλήματα τα οποία σύμφωνα με τη δομή τους μπορούν να προσφέρουν περισσότερα οφέλη σε σχέση με κάποια άλλα.  Εξαρτάται από το τι ικανότητες θέλετε και ζητάτε εσείς να αναπτύξει το παιδί σας όταν το στέλνετε να ασχοληθεί δημιουργικά σε κάποιο άθλημα.  Αυτά που θα ήταν καλό να υπάρχουν στο άθλημα που επιλέξατε είναι η εκγύμναση όσο το δυνατόν περισσότερων φυσικοκινητικών ικανοτήτων και να υπάρχει ισορροπία όσον αφορά την ανάπτυξη ψυχοπνευματικών και κινητικών χαρακτηριστικών, να υπάρχει το παιχνίδι, και αυξημένος ο πλουραλισμός των κινήσεων.
3) Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με περισσότερα από ένα αθλήματα;
Ναι, μπορεί.  Και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται κιόλας.  Κάποια αθλήματα αναπτύσσουν μόνο μεμονωμένες κινητικές ικανότητες ενώ η παιδική ηλικία απαιτεί πλούσια εμπειρία κινητικών προτύπων.  Είναι σημαντικό για ένα παιδί να έχει ένα πλούσιο ρεπερτόριο κινήσεων και αυτό θα το βοηθήσει σημαντικά στο μέλλον που θα αποφασίσει να ασχοληθεί  με ένα άθλημα και έρθει η ώρα της εξειδίκευσης.  Το θέμα είναι το άθλημα ή τα αθλήματα που θα αποφασίσετε να ασχοληθεί το παιδί σας να του προσφέρουν πλούσιες εμπειρίες τόσο κινητικές όσο και ψυχοπνευματικές.
4) Πότε πρέπει να ξεκινήσει να ασχολείται κάποιος με βάρη;
Στην περίοδο του δημοτικού σχολείου 6 – 12 περίπου ετών μπορεί ένα παιδί να χρησιμοποιεί ασκήσεις αντίστασης μόνο με το σωματικό του βάρος, κάτι που θα το βοηθήσει στην ομαλή και φυσιολογική του ανάπτυξη.  Τέτοιες ασκήσεις είναι: τρέξιμο, άλματα, ρίψεις με ιατρική μπάλα μικρού βάρους 1 – 2 kg το πολύ, κάμψεις, κοιλιακοί, ραχιαίοι, εξάρτηση στο μονόζυγο, έλξεις κλπ.
Με την είσοδο στο γυμνάσιο και στην ηλικία των 12 – 15 ετών περίπου και αφού έχει αναπτύξει μια σωματική υποδομή από τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να ξεκινήσει με ασκήσεις ελευθέρων βαρών όχι όμως μεγάλης επιβάρυνσης, να μην επιβαρύνουν ιδιαίτερα την σπονδυλική στήλη και όχι πάνω από 2 φορές την εβδομάδα.
Από την ηλικία των 16 ετών περίπου και έπειτα μπορεί να ξεκινήσει συστηματικά και με τα βάρη και πάλι ανάλογα με το άθλημα που ακολουθεί.  Και εκεί όμως πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα η επιβάρυνση του οργανισμού και η ένταση των ασκήσεων (πόσα κιλά σηκώνει, πόσες φορές προπόνηση με βάρη, πόσες ώρες προπόνηση, τι είδους προπόνηση – αντοχής, δύναμης, ταχύτητας – ), πόσες ώρες και ημέρες είναι η αποκατάστασή του.
5) Πόσες φορές την εβδομάδα προπόνηση;
Και εδώ δεν ισχύουν κάποια στάνταρ σε όλα τα αθλήματα.  Βασικό ρόλο παίζουν τα εξής: α) Εάν το παιδί κάνει ένα ή περισσότερα αθλήματα, β) Το πόσο κουραστική είναι η προπόνηση στο συγκεκριμένο άθλημα που κάνει, γ)  Εάν κάνει απλά αθλητισμό ή πρωταθλητισμό, δ) Ποια συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού επιβαρύνονται περισσότερο από το άθλημα που ασχολείται το παιδί, ε) Πόσο επιβαρύνεται ο οργανισμός του από άλλες ασχολίες όπως σχολείο, ιδιαίτερα μαθήματα, παιγνίδι στη γειτονιά κλπ.
6) Εγώ πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να γίνει καλύτερο στο άθλημα που ασχολείται;
Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και πολύ επικίνδυνο όμως.
Τι θέλω να πω με αυτό:
Κάποιοι γονείς από την υπερβολική αγάπη για τα παιδιά τους και το φόβο της αποτυχίας θέλουν και προσπαθούν να τα στηρίζουν στην προσπάθειά τους.  Και πολύ σωστά κάνουν.  Όταν όμως, ξεφεύγουν από το μέτρο που χρειάζεται, χαλάνε κάποιες λεπτές ισορροπίες με αποτέλεσμα αντί για καλό μόνο κακό να κάνουν και αυτό χωρίς να το θέλουν ή να το γνωρίζουν δυστυχώς τις περισσότερες φορές:
α) επεμβαίνουν στο έργο του προπονητή
β) γίνονται οι ίδιοι προπονητές
γ) παροτρύνουν το παιδί προς λάθος κατευθύνσεις κλπ.
Όταν όμως υπάρχει ο διάλογος και η επικοινωνία μεταξύ του γονέα του παιδιού, του εκπαιδευτή, του δασκάλου και όποιου άλλου εμπλέκεται στην εκπαιδευτική διαδικασία, που κοινό στόχο έχει την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού τότε η όλη διαδικασία έχει πραγματικά εποικοδομητικό χαρακτήρα.

Εάν έχετε κάποιες απορίες ή θέλετε να μάθετε σε ποιο άθλημα το παιδί σας θα μπορούσε να διακριθεί ή εάν έχει ταλέντο για κάποιο συγκεκριμένο άθλημα μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μου email: fotini.bitrou@gmail.com

Φωτεινή Μπήτρου
Βιογραφικό